مهم‌ترین پرسش در آغاز نویسندگی
دوست خوب من!
من یک نویسنده‌ام. یک نویسنده‌ی جوان. جوانی نه به آن معنا که سن‌ام کم است. نه. بلکه به این معنا که زمان زیادی نیست وارد حرفه‌ی نویسندگی شده‌ام. میگویم حرفه. بله نویسندگی یک حرفه است. حرفه‌ای که پا گذاشتن در آن امری است بسیار خطیر. دنیایی که نه سر دارد و نه ته. سرزمینی که وقتی سرِ سفره‌اش می‌نشینی نمک‌گیرت می‌کند. اگر بخواهی هم نمی‌توانی بلند شوی، سرت را پایین بیندازی و بروی. آنوقت آهِ یک عمر حسرت دامانت را می‌گیرد. پس خوب گوش کن ببین چه میگویم. قبل از این‌که پا در این راه بگذاری خوب بیندیش. به خودت، به گذشته‌ات، به تجارب زیسته‌ی زندگی‌ات، به اکنونت و به روزهایی که بی‌صبرانه در رؤیاهایت می‌سازی و به امید رسیدن به آن‌ها زمان را می‌گذرانی. به همه و همه فکر کن. اولویت‌هایت را لیست کن. بعد صفحه‌های سفید کاغذ را جلوی رویت بگذار، خودکار را به دست بگیر و با تمامی روراستی و صداقت به این پرسش پاسخ بده. “چرا می‌خواهم نویسنده شوم؟”
لنگه‌های درِ دنیای نوشتن با پاسخ به این پرسش برایم گشوده شد. از درزِ در توانستم دنیایی را ببینم که هیچ پایان مشخص و واضحی را در تصور ذهنی‌‌ام از آینده نکاشت. دنیای گیرا و جذّابی که با باز شدنِ در دیگر جای ترسی در وجودم باقی نگذاشت. جرأت یافتم تا به رؤیایی فکر کنم که سال‌ها از آن دور افتاده بودم. برای آدمی ورود به دنیایی جدید همراه می‌شود با کلی خیال‌بافی و آرزوهای دور و دراز و تصویرهایی که گاهاً مبهم و از سرِ ناشناختگی‌ست. نویسندگی و تفکری که از نویسندگی‌وجود دارد نیز چنین است. اغلب فکر می‌کنند کار چندان سختی نیست. کاغذی می‌خواهد و قلمی و مکانی خلوت. تا بنشینند و نقشه‌های ذهنی‌شان را پیاده کنند. بعد هم نفس راحتی بکشند و خلاص که از امروز به بعد من یک نویسنده‌ام.
دوست خوب من!
نویسندگی با این تفکر خام فرسنگ‌ها فاصله دارد. وقتی وارد می‌شوی می‌بینی با حرفه‌ای سر و کار داری که فوت و فن خودش را دارد و تو برای این‌که یاد بگیری باید مداوم و بی‌وقفه تلاش کنی، ذهنت را زایا و پویا نگه داری. چه بسا برای حرفه‌ای شدن و حرفه‌ای ماندن باید کل سبک زندگی‌ات را عوض کنی. تفنن را کنار بگذاری و مدام و پی‌درپی در تلاشی نفس‌گیر کار کنی. کار. کار. کار.
این‌ها را نمی‌گویم که بترسی و پا پس بکشی. بدان که من و تو در این مسیر هم‌راهیم. قرار است بیاموزیم و بیاموزانیم.
پس تا نامه‌ی بعدی منتظر می‌مانم تا پاسخ خودت را به پرسش مهمی که مطرح کردم بیابی و مفصّل و مکتوب بنویسی.